ಕನಸು-ಕವನ

ಕನಸು-ಕವನ

ಕನಸುಗಳೂ ಹಾಗೇನೆ....

ಕವನಗಳೂ ಹಾಗೇನೆ...

ಮೆತ್ತನೆಯ ಕನಸುಗಳೂ ಅಂತೆಯೇ

ಒತ್ತರಿಸಿ ಬರುವ ಕವನಗಂತೆ....

ಬಂದರೆ ಬರುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ...

ಬತ್ತಿಸಿದ ಕವನಗಳೂ ಅಂತೆಯೇ

ಬುಡಕತ್ತರಿಸಿದ ಕನಸುಗಳಂತೆ....

ಸತ್ತರೆ ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತವೆ....

"ಅವೇನೋ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತವೆ"

ಹಾಗೆಂದು- ಅವುಗಳನ್ನ

ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಿಸಿದರೆ ಮತ್ತಿಲ್ಲ..

ಗೀಚಿದವರು : ರತ್ನಾಕರ ಶೆಟ್ಟಿ 

TOON WORLD...

Toon World

 Art By :

Akshitha Amin

Nature Speaks...

Nature Speaks...

Clicks by:-
 Ranjitha  Hegde R.

Unrequited Desires

Unrequited Desires...

 

 

I miss my best friend

I miss you a lot

Every day you seem to touch the chords of my heart
I just miss my Best Friend.

How did the differences grow so big ?

I never understood
Forgive me, I don’t know where was I lost
I just miss my Best Friend.

Oh Life, you tell me

What I have lost, how do I get back ?
Every mistake is forgiven
How do I turn these broken moments to happier ones ?

I took away all the dreams

Dream of we being the best friends of all.
How do I forget so many talks ?
How can I own myself ?

Eyes were open, I knew everything

I stood there watching everything happen
While through distance, we grew apart
I dint know what wave I was flowing in.

Wishing all this was a dream

Which  may change when I awake.
I want this burden to be washed away
I want this heart to be happy again
I just miss my Best Friend a lot …!

                                                                                                  Penned By :- ●๋•míکbáh

अधूरी सी ज़िन्दगी

अधूरी सी ज़िन्दगी 

किसी  की  याद  से  कभी  मुस्कुराहट , तोह  कभी  आंसू 

कभी  अँधेरा  तोह  कभी  रोशनी  

क्यूँ  हो  तुम  इतने  ख़ास

तुम्हारी  हर  बात  लगती  है  ख़ास ...

मेरी  हंसी  से  है  किसी  को  नफरत,

तोह  किसी  को  है  ख़ुशी 

हंसू  भी  तोह  खुल  के  न  हंस  पाऊं 

हंसू  भी  तोह  किसी  के  इजाज़त  से  हंसू ...

है  कैसी  येह  ज़िन्दगी ?

ज़िन्दगी  डर  के,

ज़िन्दगी  घम  के,

ज़िन्दगी  किसी  के  यादों  के ...

है  कोई  मेरी  तमन्ना ?

है  कोई  मेरी  आरज़ु ?

कैसी  येह  अधूरी  सी  ज़िन्दगी ?

क्यूँ  इस  मासूम  सी  ज़िन्दगी  को  जीने  न  दूँ  ?

                                                                                द्वारा लिखित : मिस्बाह 

न समझ दिल

न समझ दिल

अँधेरी रात में रहते तोह कितना अच्छा होता
हम अपने  ज़ात में रहते तोह कितना अच्छा होता
दुखों ने बाँट लिया है तुम्हारे बाद हमें
तुम्हारे हाथ में रहते तोह कितना अच्छा होता

ठान ली है तुमने जो दूर जाने की
दिल  येह मेरा हैरान रह गया
क्या थी मजबूरी
येह दिल न समझ पाया

जब खून भरी चोट लगती है
दिल घबराता है लगी तुम्हे तोह नहीं
कोशिश है इस दिल को संभालने की
पर लाख मनाओ रो पड़ती है

पास रह कर भी मिल न  पाए
दूर तुम इतना होगए
अब  जो  कुछ  घंटो  के फासलें  हैं 
इन से भी  डर लगने  लगा है 

हर  दिन  होती  हूँ  तुम्हारे  यादों  के  साथ 
दिल करता है  हो  जाए  कभी  तुमसे  बात 
क्यूँ  इतने  रूठे  हुए हो 
दिल के  इतने  करीब रह कर भी  दूर  हो 

हर  वक़्त होती  है  कोशिश 
कोशिश  इस  दिल  को  संभालने  की .... 
                                                                               द्वारा लिखित : मिस्बाह

ಮುಕ್ತಾಯದ ಬಯಕೆ

LOVE

LOVE

Love love love
No experience of love
Written this toA friend who is in love

love is different
For people in world
Parents to child and
Love in friends world

Bloom of love
From school to college
From teenage to adult
Just at least has one love

Sometime people lie for love
Nothing had a word of love
If they really didn't know love
How they feel in home of love
Feeling of love
Is much of pain
Come in grove
But goes in plain

Sudden of love
Is not of love
Just of attraction
For beauty of their fair

Pure love is when
Its said as blind
Black or beauty
Just go and bind

Of-course love grows
In any of time
Can't ignore it
When it really comes to mind

Love is what we need to keep
Life is short just not peep
If true love have some spirit
Show it on let her/him know ascent of it

Sometime its beyond the age
Younger or elder come to play
Love is eternal with no age
But now-a-days people play it for wage

Love or dove
Have some love
If accept or reject
Both give experience a lot of love

Love should be in some of time
Not to disturb in concentration time
Sometime it kills spirit of study
Because its heard or had
People say he/she just lost in love

Penned by :-

Dhanunjay Kumar.

इंतज़ार

इंतज़ार 

इंतज़ार  इंतज़ार  इंतज़ार ...

                                                है  इसका  कोई  अंत ...?                                                                 

                                                                                     
इंतज़ार  उन  ख्वाहिशों  का ?

इंतज़ार  वक़्त  का ?

इंतज़ार दोस्त  का ?

इंतज़ार  उसके  लौटने  का ?

हर  तरफ  है  इंतज़ार ...!

नहीं  है  कोई  पल  इंतज़ार  का,

नहीं  है  कोई  दिन इंतज़ार  का,

बिन  इंतज़ार  न  पूरे  होंगे  दिन,

बिन  इंतज़ार  न  पूरी  होंगी  रातें ...

कभी  लगती  है  येह  इंतज़ार  मीठी,

तोह  कभी  लगती  है  कडवी।

लाक  कोशिश  हो  पाने  की,

पर  पाता  तब  है,  जब  पाना  होता  है ...

है  किसका  कसूर ?

वक़्त  का  या  हमारा ?

इंतज़ार  से  हुई  है  आदत,

हुई  है  इंतज़ार  से  चाहत ...!

                                                                                   द्वारा लिखित : मिस्बाह 

It’s been late...

It’s been late...

It’s been late,  

but I have learnt to live my life.

However may be the days,

I have learnt to live.

Now I know ,

what is bliss, what misery is,

They neither stand, nor stop.

Life is made of two colors,

Sometimes ignored,

Sometimes agreed,

This is what, this is what here.

It’s been late,

but I have learnt to live my life.

Without tears,

I have learnt to live.

Now I know,

whom to call mine,

Sometimes friend,

Sometimes stranger.

Life just goes on,

You never know when it leaves you alone,

Everyone is here, Everything is here.

It’s been late,

But I have learnt to live my life !

                                              Penned By : ●๋•míکbáh

इश्क रुलाता क्यूँ है यार

इश्क  रुलाता  क्यूँ  है  यार 

येह  ज़िन्दगी  चलती  रहे 
करवटे  नए  लेती  रहे 
आज  मिले  घम  तो  कल  खुशियाँ  मिले 
आँखों  में  नमी  सूखा  पड़े 

लम्हें  सारे  यादें  बने 
वक़्त  के  आगे  हम  भी  झुके 
जब  तक   हारे  हम  गिरे 
तब  फिरसे  कोई  उम्मीद  जगे 

आज  आप  मिले
कल  कोई  और 
येह  पल  रूकती  नहीं 
पहिये  के  भाँती  है  येह  यार

कल  का  कोई  पता  नहीं 
सपने  है  शायद  सच  नहीं 
बीते  पल, बीते  बातें 
आज  है  हम  पर  कल  का  कोई  भरोसा  नहीं 

खुद  से  कहती  रही 
दिल  को  समझाती  रही 
पलकों  में  छुपाये  साजन  की  याद 
उसकी  धुन  में  खोती  रही 

चैन  न  मिले  दिल  को  
चुपके  से   रोये  हम  तो 
खबर  नहीं  है   किसी को 
मुस्कान  में  छुपा  लिया  घम  को 

इश्क  रुलाता  क्यूँ  है  यार 
अगर  जुदा   होना  है,  तो  मिलाता  क्यूँ  है  यार 
न  मुझ  में  है  उसे  देखने  की  हिम्मत 
सामना  करूँ  तो  आँखें  भर  जाता  है यार ....

                                                          द्वारा लिखित : आद्रिका राइ 

ಮನದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿತ ಕಥೆ

ಮನದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿತ ಕಥೆ

ಒಬ್ಬ೦ಟಿ ನಾನು,

ಜೊತೆಗಿರಲು ನೀನು,

ನಾನಾದಾಗ ನಾವು,

ಒಬ್ಬ೦ಟಿತನವೆ೦ದರೇನು?!!!

ಇದೇನಪ್ಪಾ ಇದು ಅನ್ನೊ ಪ್ರಶ್ನೆನಾ? ಇದು ನಮ್ಮ ಕಥಾ ನಾಯಕಿ ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದ ಗೆರೆಗಳು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಅವಳನ್ನು ಕ೦ಡೆ. ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಬಳಿ ಬ೦ದು ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಓದಲು ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಓದಿದೆ. ನನ್ನೊಳಗೂ ನಿಮ್ಮ೦ತೆಯೇ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮೂಡಿದವು. ಡೈರೆಕ್ಟಾಗಿ ಎನು ಎತ್ತ ಎ೦ದು ವಿಚಾರಿಸಲು ಸ೦ಕೋಚ. ಅದಕ್ಕೆ-"ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ನೀನು ಬರೆದದ್ದೆ?", ಅ೦ತ ಕೇಳ್ದೆ. 

"ನಾನು ಬರೆದದ್ದಲ್ಲ, ಬಟ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಲ್ಲ?",ಅ೦ದ್ಲು. ಒ೦ದೆರಡು ಸೆಕೆ೦ಡುಗಳ ಕಾಲ ನಾನು ಕಾದೆ, ಇವಳು ಈ ಕವನ ಬರೆದವರು ಯಾರು? ಇದರ ಹಿ೦ದಿರುವ ಕಥೆ ಎನು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಈಗ ಹೆಳ್ತಾಳೆ ಈಗ ಹೆಳ್ತಾಳೆ ಅ೦ತ. ಆದರೆ ಅವಳು ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಬಾಯಿ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಕವನವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬ೦ದು ಕವನ ಓದಲು ಹೇಳಿದ್ದು, ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅ೦ತ ನಾನು ಕಾ೦ಪ್ಲಿಮೆ೦ಟ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ೦ಡ ಸ೦ತೋಷ, ಪದೇ ಪದೇ ಆ ನಲ್ಕು ಗೆರೆಯನ್ನು ಓದುತ್ತಿದದ್ದು, ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿದಾಗ ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸ್ತು.  ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲೆ೦ದು ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ-"ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು? ಆ ಕವನ ಬರೆದವರು ಯಾರು?", ಎ೦ದು ಕೇಳಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಅವಳು ಗಾಬರಿಗೊ೦ಡ ಮುಖಭಾವದಿ೦ದ ನಿ೦ತಲ್ಲಿ೦ದ ನಾಲ್ಕು ಹೆಜ್ಜೆ ದೂರ ಸರಿದಳು. ಈ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ ಕಾನ್ಸ೦ಟ್ರೆಷನ್ ಹೋದದ್ದು ಕವನವಿದ್ದ ಪೇಪರಿನ ಐದನೇ ಗೆರೆಗೆ. ಯಾಕೆ ಕ್ವಷ್ಚನ್ ಮಾರ್ಕಾ?!!! ಮತ್ತೆ ಓದಬೇಡಿ ಆ ಸಾಲನ್ನು. ನೀವು ಓದಿದ್ದು ಸರಿ. ಐದನೇ ಗೆರೆ; ಆ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಐದು ಗೆರೆಗಳಿದ್ದವು. ನಾಲ್ಕು ಗೆರೆಗಳ ಕವನದೊ೦ದಿಗೆ ,"ಇತೀ ನಿನ್ನ ಮಿತ್ರ", ಅನ್ನೋ ಕೊನೆಯ ಸಾಲು. ಇದೇನೋ ಲವ್ ಫ಼ೈಲ್ಯುರ್ ಕೇಸ್ ಇರಬೇಕು ಅ೦ತ ಅನ್ನಿಸ್ತು.

ಹೂವು ಮುಳ್ಳಿ೦ದ ಮಾಡಿದ ಚಾಪೆ ಈ ಜೀವನ. ನಮ್ಮ ಜೀವನದ೦ತೆ ಎಲ್ಲರ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ವಿಭಿನ್ನ ಸ೦ಧರ್ಭಗಳು, ಘಟನೆಗಳು ಹಾಗು ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು. ಇವಳ ಜೀವನದ ಕಥೆಯೂ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರಬೇಕು ಅ೦ತ ಅನಿಸಿತು. ಈ ಹ೦ತದಲ್ಲಿ ಇವಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನುವ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲವು ತು೦ಬಾ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇವಳಿ೦ದ ಅದನ್ನು ತಿಳಿಯಳು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅ೦ತ ನನಗೆ ಖಚಿತವಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆಚೆ ಈಚೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕೂಡಾ ಇವಳ ಕೇರ್ ಟೇಕರ್ ಅ೦ತ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅನಾಥೆಯೋ ಅಥವಾ ಮನೆ/ಮೆ೦ಟಲ್ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ಲಿ೦ದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊ೦ಡು ಬ೦ದಿರಬೇಕು ಅ೦ತ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಕಾಇನ್ ಬಾಕ್ಸ್ ಬಳಸಿ ನ೦ಬರ್ ೧೦೦ ಡೈಯಲ್ ಮಾಡಿ ತಿಳಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ರಿಸಿವರ್ ಎತ್ತಿ ಕಾಇನ್ ಹಾಕಿದೆ. ಇನ್ನೇನು ಡೈಯಲ್ ಮಾಡ್ಬೆಕೂ೦ತ ನ೦ಬರ್ ಬಟನ್ ಕಡೆ ಕೈ ಹಾಯಿಸಿದಾಗ, "ವೆರಿ ಗೂಡ್ ಗರ್ಲ್", ಅನ್ನೊ ಯಾರದೋ ಮಾತುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ನಗುವಿನ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಹಿ೦ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ೪೦-೪೫ರ ವೊಳಗಿನ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆ೦ಗಸು ಈ ಹುಡುಗಿಯ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ನಾನು ಅವರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಕೇಳಿದೆ-" ಇವರು ನಿಮಗೆ ಪರಿಚಿತರೇ?". ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಗಾಬರಿ ಹಾಗು ಅಸಹಾಯಕ ಮುಖಭಾವದಿ೦ದ-"ಹೌದಮ್ಮಾ. ಯಾಕೆ ನಿನಗೇನಾದರೂ ತೊ೦ದರೆ ಕೊಟ್ಟಳೇ?!!!"-ಎ೦ದು ಕೇಳಿದರು. "ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ", ಎ೦ದು ಇಷ್ಟರವರೆಗೆ ನೆಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ವಿವರಿಸಿ," ನೀವು ಬರಲು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಾನು ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ. " ಎ೦ದೆ. ಅವರು ಚಿ೦ತೆಯನ್ನು ಮುಸುಕಿದ ನಗುವಿನೊ೦ದಿಗೆ- "ಕ್ಷಮೆಯಾಕೆ ಕೆಳುತ್ತಿರುವೇ? ತಪ್ಪು ನಿನ್ನದಲ್ಲ." ಎ೦ದು ನನ್ನ ಮನೆಯ ದಾರಿಯತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರು. ನಾನು ಅವರನ್ನು ಕರೆದು ಎತ್ತ ಕಡೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವರು ಎ೦ದು ವಿಚಾರಿಸಿದೆ. ಅವರ ಉತ್ತರದಿ೦ದ ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿರುವುದೆ೦ದು ತಿಳಿಯಿತು. ನನ್ನ ಮನೆಯೂ ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವುದು ಎ೦ದು ಹೇಳಿ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಮನೆಯತ್ತ ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಿದೆ.

"ನಿಮಗೇನು ಅಭ್ಯ೦ತರವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಡನೆ ಒ೦ದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬಹುದೇ?" ಎ೦ಬ ಸ೦ಕೋಚದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿ೦ದ ನಾನು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ಮೌನವನ್ನು ಮುರಿದೆ. "ಹಾ... ಕೇಳಿ. ನನಗೇನೂ ಅಭ್ಯ೦ತರವಿಲ್ಲ. ಇವಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳುವವರ ಸ೦ಖ್ಯೆ ಒ೦ದಲ್ಲ ಎರಡಲ್ಲ, ಹಲವು. ಈಗೀಗ ನನಗೂ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ.", ಎ೦ದರು. ಅವರ ಈ ಉತ್ತರ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದ೦ತಿತ್ತು. " ನೀವು ಇವರಿಗೆ ಏನಾಗಬೇಕು? ಇವರು ಹೀಗಾಗಲು ಕಾರಣವೇನು? ಆ ಕವನ ಬರೆದವರು ಯಾರು?", ಒ೦ದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಎ೦ದು ಹೇಳಿದ ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿ೦ದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮಾಲೆಯೇ ಉದುರಿತು. ಅವರು ಚಿಕ್ಕ ನಗೆಯೊ೦ದಿಗೆ ವ್ಯ೦ಗ್ಯವಾಗಿ, "ಈ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಒ೦ದು ಉತ್ತರ ನೀಡಲಾ... ಇಲ್ಲಾ ಮೂರು ಉತ್ತರಾನಾ?!!!", ಎ೦ದು ಕೇಳಿದರು. ನಾನು ಅವರತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿ ಸ್ಮೈಲ್ ಮಾಡಿದೆ. "ಹೀಗೆ ತಮಾಷೆಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ.", ಎ೦ದ ಅವರು ಅವರ ಜೀವನದ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಿದರು. "ನಾನು ಸ೦ಹಿತಾ. ಈಕೆಯ ತಾಯಿ. ಈಕೆ ಸಮಾಯ. ಇವಳಿಗೀಗ ೨೪ ವರ್ಷ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಯಜಮಾನರಿದ್ದಾರೆ. ನಾಲ್ಕು ಜನ ನೋಡಿ ಹೊಗಳುವ೦ತಹ ಕುಟು೦ಬವಾಗಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಕುಟು೦ಬ. ಈವತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ನೂಡಿದರೆ ಅದೇ ಜನರು ಅಯ್ಯೊ ಪಾಪ ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇವಳು ಎ೦ಟು ವರ್ಷದವಳಾಗಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯನ್ನು ಒ೦ದು ಕುಟು೦ಬದವರು ಕೊ೦ಡುಕೊ೦ಡರು. 

ಅನ೦ತರ ಅವರು ಅದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಿದರು. ಅವರದು ನಾಲ್ಕು ಮ೦ದಿಯಿ೦ದ ಕೂಡಿದ ಕುಟು೦ಬ. ತ೦ದೆ, ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಎರಡು ಗ೦ಡು ಮಕ್ಕಳು. ಅವರ ಕಿರಿಯ ಮಗನ ಹೆಸರು ಶಮಿತ್. ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗೆ ಶಿಫ಼್ಟ್ ಆದ ಮೊದಲನೆ ದಿನ ಜೊತೆಗೆ ಆಡಿ ಆದ ಪರಿಚಯ ಸಮಾಯ ಮತ್ತು ಶಮಿತ್ನದ್ದು. ಆ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಾಸ್ನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಸ್ನೇಹ. ಮೊದಲನೇ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಬಹುಶಹ ಇವಳೂ ಕೂಡಾ ಈ ಸ್ನೇಹ ದ್ರಢವಾದ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತೆ ಅ೦ತ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡಿರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಒ೦ದೇ ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ, ಒ೦ದೇ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ, ಒ೦ದೇ ಬೆನ್ಚಲ್ಲಿ ಕೂತು ಓದಿದರು. ಅವರು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಕೆಲವರು ಇವರು ಅಣ್ಣಾ-ತ೦ಗಿ ಅ೦ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಇವರು ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಅ೦ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇವರ ಸ್ನೇಹ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾಗಿತ್ತು.".

ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ ಜಗಳವಾದದ್ದು ಒ೦ದೇ ಸಲ. ಕಾರಣ ಶಮಿತ್ ಈಕೆಯನ್ನು ಸಿಗುತ್ತೇನೆ೦ದು ಇವಳಿಗೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಕಾಯಲು ಹೇಳಿ ಬಾರದೇ ಇದ್ದದ್ದು. ಇವಳು ಅವನಿಗೆ ಕಾದು ಕಾದು ಕತ್ತಲಾಯಿತೆ೦ದು ಮನೆಗೆ ಬ೦ದವಳು ಬ್ಯಾಗ್ ಇಟ್ಟು ಅವನು ಬರುತ್ತೇನೆ೦ದು ಬರಲಿಲ್ಲ, ಎನಾಯ್ತೊ ಎನೋ, ವಿಚಾರಿಸಿಕೊ೦ಡು ಬರ್ತಿನಿ ಅ೦ತ ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು. ಹಿ೦ದೆ ಬರುವಾಗ ಅಳುತ್ತಾ ಬ೦ದಳು. ಎನಾಯ್ತು ಅ೦ತ ಕೇಳಿದಾಗ ನಾನು ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಹಾಗು ಅವನ ಪ್ರೇಯಸಿ ಹರಟೇ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈಗ ಅವನಿಗೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹ ಬೇಡ ಅ೦ತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಅಟ್ಲೀಸ್ಟ್ ನ೦ಗೆ ಹೇಳಿ ಅದ್ರು ಹೊಗಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ. ಬರಲ್ಲ ಅ೦ತ ಹೇಳೊವಷ್ಟು ನನ್ನ ನೆನಪಿರಲಿಲ್ಲ ಅ೦ತ ಅನ್ಸುತ್ತೆ . ನಾನೇ ಹುಚ್ಚಿ, ಅವನು ಬರಲಿಲ್ಲ ಅ೦ತ ಗಾಬರಿಗೊ೦ಡದ್ದು ನನ್ನ ತಪ್ಪು ಅ೦ದಳು. ನಾನು ಹೋಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ತಿಳಿಯಿತು ಅವನು ಇವಳನ್ನು ಸಿಗಲೆ೦ದು ಹೊರಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವನ ಗೆಳೆಯರು ಅವನಿಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಅವನ ಪ್ರೆಯಸಿಗೆ ಅಕ್ಸಿಡೆ೦ಟ್ ಆಗಿದೆ ಎ೦ದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಗಾಬರಿಗೊ೦ಡ ಶಮಿತ್ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲೆ೦ದು ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ಗೆ ಹೋದನು. ಆಮೆಲೆ ತಿಳಿಯಿತು ಅ೦ದು ಎಪ್ರಿಲ್ ಒ೦ದು. ಅವರು ಕಪಿ ಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೆ. ಅದೊ೦ದು ಚಿಕ್ಕ ಮಿಸ್ ಅ೦ಡರ್ಸ್ಟಾ೦ಡಿ೦ಗ್ನಿ೦ದ ಆದ ದೊಡ್ಡ ಜಗಳ. ಆ ಸ೦ಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇವಳ ಕೋಪ ಇಳಿಸಲು ಅವನು ಪಟ್ಟ ಕಷ್ಟ ಅವನಿಗೇ ಗೊತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಈ ನಾಲ್ಕು ಗೆರೆಯ ಕವನ ಅವಳನ್ನ ಕನ್ವಿ೦ಸ್ ಮಾಡಿತು.", ಎ೦ದು ಆ ಕವನವಿದ್ದ ಪೇಪರ್ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಹೇಳಿದರು.

"ಓಹೋ... ಹಾಗಾದರೆ ಇವಳು ಹೀಗಾಗಲಿಕ್ಕೆ ಕಾರಣ?", ಎ೦ದು ಮಧ್ಯೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ.

"ಹೀಗೆ ಇದ್ದ ಇವರ ಸ್ಟ್ರಾ೦ಗ್ ಫ಼್ರೆ೦ಡ್ಷಿಪಿಗೆ ಯಾರ ದ್ರುಷ್ಠಿ ತಾಗಿತೋ ಯೇನೋ. ಒ೦ದು ವರ್ಷದ ಹಿ೦ದೆ ಒ೦ದು ದಿನ ಸ೦ಜೆ ನಾನು ಕಿಚನಲ್ಲಿ ಟೀ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಸಮಾಯ ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಟಿ.ವಿ. ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ಲು. ಫೋನ್ ರಿ೦ಗ್ ಆಯ್ತು. ಫೊನ್ ಎತ್ತಿ ಮಾತನಾಡಿದವಳು, ಆಚೆಗಡೆಯಿ೦ದ ಬ೦ದ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ನಿ೦ತ೦ತೇ ನಿ೦ತಳು. ನಾನು ಫೋನ್ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡು ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಆವಾಗ ತಿಳೀತು ಶಮಿತ್ ಆಕ್ಸಿಡೆ೦ಟ್ನಲ್ಲಿ ತೀರಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನ್ನೆ೦ದು. ತನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಸ್ನೇಹಿತನ ತಾಯಿ ಆತನು ಅಗಲಿ ಹೊಗಿದ್ದಾನೆ೦ದು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಶಾಕ್ ಆದ ನನ್ನ ಸಮಾಯ, ಆವತ್ತಿನಿ೦ದ ಈವತ್ತಿನವರೆಗೆ ಹೀಗಿದ್ದಾಳೆ.", ಎ೦ದರು. ಇದುವರೆಗು ತನ್ನ ನೋವನ್ನು ಮನದಲ್ಲಿ ಬಚಿಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ತಾಯಿ ಈ ಕೊನೆಯ ಮಾತು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ ಜೋರಾಗಿ ಅತ್ತರು. ನನಗೆ ಏನು ಹೇಳಬೆಕೆ೦ದು ತೋಚದೆ ಹೋಯಿತು. ಹೇಗೋ ಒ೦ದೆರಡು ಸಮಾಧಾನದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ ಅವರನ್ನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ನಾನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆ.

ನಾನೇನೋ ಅವರನ್ನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಮನೆಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಆ ದಾರುಣ ಕಥೆ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿತ ಕಥೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯಿತು.

 ಗೀಚಿದ್ದು :~ ರಂಜಿತಾ ಹೆಗ್ಡೆ. ಆರ್

प्यार ...

प्यार 

न  जाने  येह  क्या  हुआ 

प्यार  हुआ  पर  पता  न  चला 

मुझे  इसकी  खबर  ही  न  रहा 

                             और  ज़िन्दगी  ने  एक  नया  मोड  लिया                          

हर  दरवाज़ा  खोल  दिया 

मन्न  का  मोड  बदल  दिया 

जिस  प्यार  का  किया  कभी  न  विश्वास 

आज  उस  पर  चलना  सिखा  दिया 

कमज़ोर  किया  तुमने  हम  को 

मजबूर  किया  तुम्हारे  प्यार  ने  हम  को 

हम  तोह  झुकने  वालों  से  नहीं  थे 

मोः  लिया  तुम्हारे  प्यार  ने  हम  को 

सच  कहा  है  किसी  ने 

प्यार  ही  रब  का  दूसरा  नाम  है 

प्यार  में  एक  बार  बंद  जाए 

तोह  बाहर  आना  सबसे  मुश्किल  है 

कितनी  भी  हो  फासलें 

पर  प्यार  कभी  न  मिटता 

जब  दिल  में  सिर्फ  हो  प्यार 

तब  नफरत  की  गुंजाइश  ही  न  रहता ...

                                                                              द्वारा लिखित  :- आद्रिका राइ 

ನೀಲಿ

ನೀಲಿ

“ನೀಲೆ ನೀಲೆ ಅಂಬರ್ ಸೇ ಚಾಂದ್ ಜಬ್ ಆಯಾ ಹೇ!” old ಹಿಂದಿ ಸಾಂಗ್ ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ FM ನಲ್ಲಿ ಬರ್ತಾ ಇತ್ತು.!

ಒಂದ್ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ  ರಿಂಗ್ ಟೋನ್ ಆಗಿದ್ದ ಸಾಂಗ್!

ನೀಲಿ ಅಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತಿದ್ದೆ! ನೀಲಿ ನೀಲಿ ಆಗಿರೋ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೋಡಾ ಬಂದ್ರೂ ಸಪ್ಪೆಯಾಗ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ.!

ಈ ಎಲ್ಲಾ ನೀಲಿ ಹುಚ್ಚಿನ ಆರಂಭ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ನೀಲಿ ಕಣ್ಗಳಿಂದ!!... ಸಾಗರದಷ್ಟು ನೀಲಿಯಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಕಣ್ಗಳಲ್ಲೇ ಮುಳ್ಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ.!! ಅವ್ಳ ಕಣ್ಗಳಲ್ಲೇ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು,ಅವ್ಳ ನೀಲಿ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ  “ ಈ  ಕಣ್ಣಿಗೆ Full time ರೆಪ್ಪೆ ಆಗೋ ಚಾನ್ಸ್ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರೇ ಈಗ್ಲೇ ರೆಡಿ”  ಅಂತ  ಗುನುಗಿದ್ದೆ,,, ಅದ್ಕೆ ಅವ್ಳು ನಕ್ಕು “ ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಾನ್ಯಾವತ್ತೂ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿನೇ ಇರ್ತೀನಿ, ಯಾವತ್ತೂ ಕಣ್ಣು ಮತ್ತು ರೆಪ್ಪೆನಾ ದೂರಾ ಮಾಡೋದೇ ಇಲ್ಲ”  ಅಂದ್ಲು!!!

ಯಾಕೋ ಕಣ್ಮುಚ್ಚೋ ವಾಕ್ಯ ಕೇಳಿ ನೋವಾಯ್ತು!  “ಇಲ್ವೇ ಈ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ನನ್ ಜೀವಾ ಇರೋದು, ಯಾವತ್ತೂ ಇದ್ರೊಂದಿಗೆ ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಡ್ಬೇಡಾ” ಅಂತ ಅತ್ಬಿಟ್ಟೇ… ಹುಡ್ಗ ಆಗಿ ನಾನು ಅಳೋದನ್ನ ನೋಡಿ ಅವ್ಳು ನಗೋಕೆ ಷುರು ಮಾಡಿದ್ಲು.. ಆ ನಗುವಿಗೋಸ್ಕರ ಲೈಫ್ ಟೈಮ್ ಅಳೋಕೂ ರೆಡಿ ಅನ್ನಿಸ್ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು..!

ಹೀಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ವಸಂತ ಕಾಲ ಸಾಗ್ತಾ ಇರೋವಾಗ ಮಳೆಗಾಲ ಬಂತು.! ನೀಲಿ ಆಕಾಶದ ತುಂಬಾ ಕಪ್ಪು ಮೋಡ.! ನಮ್ ಪ್ರಿತಿಲೂ!! “ಬ್ರೇಕ್ ಅಪ್” ಅಂತಾ ಹೇಳೀ ಸಿಡಿಲು ಸಿಡಿಸಿದ್ಲು!!.. ಪ್ರೀತೀಲಿ ನೆಂದಿದ್ದವ ಹಾಳು ಮಳೇಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಕಾಗೆ ತರಾ ನೆಂದೆ!!!

ಲೈಫ್ ನಿಂದಾ ನೀಲಿ ಕಣ್ಮರೆ ಆಗ್ತಾ ಬಂತು! ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಕೊಂಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಗೋದ್ರೇಜ್ ನ ಮೂಲೆಗೆ ಸೇರಿತು!! ನೀಲೆ ನೀಲೆ ಅಂಬರ್ ವಾಲಾ ರಿಂಗ್ ಟೋನ್ ಹೋಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಸೈಲೆಂಟ್ ಆಯ್ತು.! ನನ್ ತರ!!!

ಆದ್ರೂ ಎಲ್ಲೋ ಮೋಡ ಕರಗಿ ಮಳೆಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ನೀಲಿ ಕಾಣ್ಬಹುದೇನೋ ಅನ್ನೋ ಆಸೇಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ   ಕನ್ವಿನ್ಸ್ ಮಾಡೋಕೆ ನೀಲಿ ಕಣ್ಣಿನ ಹುಡ್ಗೀಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ,, ಆದ್ರೆ Reply ಶೂನ್ಯ!!!!!!!.
ಆವತ್ತು ಏನ್ ಪುಣ್ಯನೋ ಬೆಳಗ್ಗೇನೇ ನೀಲಿ ಆಕಾಶ ನಗ್ತಾ ಇತ್ತು..ಜೊತೇಗೇ ಬೋನಸ್ ಆಗಿ ಅವ್ಳ ಮೆಸೇಜ್ ಬೇರೆ ಇತ್ತು!! ಎದ್ದವ್ನೇ ಪ್ರಭಾತೇ ಮೊಬೈಲ್ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ,ಅದೂ ಅವ್ಳ ಮೆಸೇಜ್ ನೋಡಿ ಪುನೀತನಾದೆ!! ಆತುರದಿಂದ ಮೆಸೇಜ್ ಓಪನ್ ಮಾಡ್ದೇ!!..

“ಸಾರಿ ಡಿಯರ್ ತುಂಬಾ ದಿನದಿಂದ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ದೇ ಹರ್ಟ್ ಮಾಡ್ದೇ ಸಾರಿ!,ಈವತ್ತು ಮಾರ್ನಿಂಗ್ 10 ಗಂಟೇಗೆ ಪಾರ್ಕ್ ಗೆ ಬರ್ತೀಯಾ ಅದೇ ಸೇಮ್ ಪಾರ್ಕ್ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಮೀಟ್ ಆಗ್ತಿದ್ದ ಪಾರ್ಕ್!! ಹಾಂ ಪ್ಲೀಸ್  ಫೇವರೇಟ್ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟನ್ನೇ ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ..ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಬೇಡಾ ಸೀ ಯೂ!.”

ಖುಷೀಲೀ ಮೊಬೈಲ್ ಎಸೀದೇ ಇದ್ದದ್ದು ಪುಣ್ಯ!! ನೀಲಿ ನನ್ ಫೇವರೇಟ್ ಯಾಕಂದ್ರೇ ನಿನ್ ಕಣ್ಣಿನ ಕಾರಣದಿಂದ ಅಂತ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅನ್ದ್ ಕೊಂಡೆ..ಆದ್ರೇ ಆ ಟೈಮಲ್ಲಿ ಮಾತು ಬೇಡಾ ಆಗಿತ್ತು…

ಹಾಂ! ಟೈಂ!! ನಾನ್ ಎದ್ದ ಶುಭ ಮಹೂರ್ತ ನೋಡ್ದೆ!! 9am!!

ಬಾಂಬ್ ಬಿದ್ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು!! ಟೈಂ ಬಾಂಬ್ ಅಂದ್ರೇ ಇದೇ ಇರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸ್ತು!! ಒಳ್ಳೇ ಬಾಲಕ್ಕೇ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದ ಹನುಮನ ತರ ಓಡಾಡ್ತಾ ಮಾಮೂಲಿ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕೆ ಶುರು ಇಟ್ಟೆ!

9.30am!!  ಸ್ನಾನ ಮುಗ್ಸಿ ಷರ್ಟ್ ಬೇಟೇಗೆ ಹೊರ್ಟೆ! ಮೆಸೇಜ್ ನೆನಪಾಯ್ತು!

ಬ್ಲೂಷರ್ಟ್!!!

ಗೋದ್ರೇಜ್ ನ ಬಾಗಿಲು ಮುರಿಯೋ ತರಾ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ,ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಷರ್ಟ್ ನಾ ಎಸೀತಾ ಹುಡುಕ್ತಾ ಇದ್ದೆ!ಆದ್ರೆ ಷರ್ಟ್ ಸಿಗ್ತಾನೇ ಇಲ್ಲ!!  ಯಕ್ಷಗಾನದ ಮಹಿಷಾಸುರನ ಹಾಗೆ ಬೊಬ್ಬೆ ಇಡ್ತಾ ಅಮ್ಮನನ್ನ ಕೂಗ್ದೆ!. “ ಅಮ್ಮ ನನ್ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಎಲ್ಲಿ?” ಅದ್ಕೇ ಅವ್ಳು “ ಆ ಷರ್ಟ್ ನಾ ಹಾಕೋಳ್ದೆ ತಿಂಗ್ಳಾಯ್ತು ಅದ್ಕೇ ವಾಷ್ ಗೆ ಹಾಕಿದೀನಿ, ಈ ವೈಟ್ ಷರ್ಟ್ ನಾ ಹಾಕೋ ಕಂದಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೇ”.

ತಲೆ ತಿರ್ಗೋಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು!! ಎಲ್ಲಿತ್ತೋ ದೂರ್ವಾಸನ ಕೋಪ! ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬೈದು ಬಿಟ್ಟೆ! ನನ್ ಕೇಳ್ದೇ ಷರ್ಟ್ ನಾ ವಾಷ್ ಗೆ ಹಾಕಿದ್ದು ಯಾಕೆ?......! ಹಾಗೇ ಹಿಗೇ!!

9.45! ಇನ್ನು ತಡ ಮಾಡಿದ್ರೇ ಆಗಲ್ಲ ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಐರನ್ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾ ವೈಟ್ ಷರ್ಟ್ ನೇ ಹಾಕೊಂಡು ಓಟಕಿತ್ತೇ..ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಹೋಗು ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದು ಆ ಕಿವಿಯಿಂದ ಕೇಳಿ ಈ ಕಿವಿಯಿಂದ ಹೊರ್ಟು ಹೋಯ್ತು!

10.15! ಮೊದ್ಲೇ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಹಾಕಿಲ್ಲಾ,15 ನಿಮಿಷ ಲೇಟ್ ಬೇರೆ! ಅವಳ ಕೈಲಿ ಬೈಸಿ ಕೊಳ್ಳೋದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರೂ ಅವಳ ಬೈಗುಳ ನಂಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಪಟ್ಕೊಂಡೆ! ಮೊಬೈಲ್ ನ ಸೈಲೆಂಟ್ ಮೋಡ್ ನಿಂದ ಚೇಂಜ್ ಮಾಡ್ದೇ ಖುಷೀಲೀ!!

ಆಕಾಶ ಎಲ್ಲಾ ಕಪ್ಪಾಯ್ತು! ಥೂ ಈ ಮಳೆ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಬರ್ಬೋದು ಅಂತ ಬೈಕೊಂಡು ಪಾರ್ಕ್ ಗೆ ಎಂಟ್ರಿ ಕೊಟ್ಟೆ!!

ಎದುರಲ್ಲೇ ಒಬ್ಬ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ ಹುಡ್ಗ ಪಾಸ್ ಆದ! ಅವನ್ನ ಹಿಡ್ದು ಷರ್ಟ್ ಕಿತ್ಕೊಂಡು ನಾನ್ ಹಾಕ್ಲಾ ಅಂತ ಬಂದ ಯೋಚನೆಗೆ ಬ್ರೇಕ್ ಕೊಡ್ತಾ ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟೆ.!

ಯಾರೋ ಕಿರುಚಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳಿಸ್ತು! ಯಾರಪ್ಪಾ ಅಂತ ನೋಡಿದ್ರೇ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಹುಡ್ಗಂಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಾತಾಡೋಕೂ ಅವಕಾಶ ಕೊಡ್ದೆ  ಚೆನ್ನಾಗಿ ತದಕ್ತಾ ಇದ್ದ.!

ಲವ್ ಸೀನ್ ಇರ್ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಆ್ಯಕ್ಷನ್ ಸೀನ್ ಯಾಕಪ್ಪಾ ಅಂತಾ ಗೊಣಗ್ತಾ ಹತ್ರ ಹೋಗಿ ಅವನನ್ನ ಕೇಳ್ದೆ “ಯಾಕ್ ಅವನ್ಗೆ ಚಚ್ತಾ ಇದ್ದಿಯಾ?.” ಅದ್ಕೇ ಅವ್ನು “ನೋಡಿ ಸಾರ್ ನನ್ ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡಿಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿ ತೊಂದ್ರೇ ಕೊಡ್ತಾನೆ, ಅದ್ಕೇ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ ಅಂತ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡೋಕೆ ಇವ್ಳಿಗೆ ಹೇಳ್ದೆ ಇನ್ಮುಂದೆ ತಂಟೆಗೆ ಬರ್ಬಾರ್ದು” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೊರ್ಟು ಹೋದ!

ಮತ್ತೊಂದು ಸಿಡಿಲು ಎಲ್ಲೋ ಹತ್ರಾನೇ ಬಿತ್ತು!! ಆ ಬ್ಲೂ ಷರ್ಟ್ ಹುಡ್ಗನ್ನ ಎತ್ತಿ ಹಿಡ್ದೆ!. ಮುಖಾ ಎಲ್ಲಾ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದು ನೀಲಿ ಕಟ್ಟಿತ್ತು!!

ನಂಗೇ ತಿಳಿಯದಾ ಹಾಗೆ ನನ್ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೀರು ಇಳಿಯೋಕೆ ಷುರು ಆಯ್ತು.! ಅವ್ನು ಕೇಳ್ದ “ ಅಲ್ಲಾ ಅವ್ನು ಕಾರಣ ಇಲ್ದೇ ನಂಗೆ ಹೊಡ್ದ ನೀವ್ಯಾಕೆ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದೀರಾ?”.

ಅದ್ಕೆ ನಾನು ನಡ್ಗೋ ಧ್ವನೀಲೀ “ಅವನು ನಿಂಗೆ ಹೊಡ್ದ, ಆದ್ರೆ ಅವ್ಳು ನನ್ನ ಕೊಂದೇ ಬಿಟ್ಲು” ಅಂತ   ಹೇಳಿ ತಿರುಗಿ ನೋಡ್ದೆ ಹೊರಟೆ!

ನನ್ ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ ಕಂಪೆನಿ ಇರ್ಲಿ ಅಂತ ಮಳೇ ಬೇರೆ ಸುರೀತು!

ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮತ್ತೇ ಅದೇ ಹಾಡನ್ನ ಹಾಳು ಮೊಬೈಲ್ ಹೊಡ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿತು!! “ನೀಲೆ ನೀಲೆ ಅಂಬರ್ ಸೇ”

ರಿಸೀವ್ ಮಾಡ್ದೇ, ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಅಮ್ಮ  “ಅಲ್ವೋ ಮನೇಗೆ ಬಾರೋ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏನೂ ತಿಂದಿಲ್ಲ,ಮಳೆ ಸುರೀತಾ ಇದೆ ಕೊಡೇನೂ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದೀಯಾ ಬೇಗ ಬಾರೋ”!

ಕಪ್ಪು ಮೋಡ ಕರಗಿ ನೀಲಿ ಆಕಾಶದಿಂದ ಬಿದ್ದ ಮಳೆ ಹನಿಯೊಂದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ತನ್ನ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣವನ್ನ ಕಳಚಿಕೊಂಡಿತು!!!!!!!!.......

ಕಥೆಗಾರ : ಶಿವಾನಂದನ ರಾವ್.

तुझ  को  भुला  दिया ...

वोह  कसमें  याद  नहीं 

वोह  लम्हे  छूट  गयी 

यह  किस्सा  प्यार  का 

हाँ  मैं  भूल  गयी ।                                                  
किस्मत  से  लडती  रही
जी  कर  भी  मरती  रही 
क्या  कर  दिया  इस  प्यार  ने 

खुद  को  भी  मैं  भूल  गयी ।

थोड  दिया  यह  भंदन  

पी  गयी  सारी  घम 
जुदा   हुए  जब  तुम 

रुक  गया  यह  धड़कन ।

मेरा  मन्न  अब  मेरा  न  रहा 

इस  शोर  में  भी  सन्नाटा  छाह  गया 

होटों  पे  है  मुस्कान 

पर  आँखें  भरा  भरा । 

पल  दो  पल  के  मुलाकात 

दिल  में  दफ़न  लिया 

वोह  मीठा  मीठा  सपना 

पलकों  में  चुप  गया ।

प्यार  भरे  वोह  दिन 

ऐसे  बीत  गए 

दिल  के शीशे  में  वोह  बसा 

गिर  के  टूट  गया  ।

कोशिश  की  समेट  ने  की 

पर  शायद  देर  हुआ  

हार  गयी  मैं  आखिर  में 

सब  कुछ  खो  दिया 

न  मंजिल  है  मेरा 

न  है   किनारा 

बस  तुम  थे  मेरे 

और  खुदा  का  सहारा ।

बचा  न  कोई  रास्ता 

जब  सब  कुछ  डूब  गया 

आखिर  में  तुझ को  भुला  दिया 

हाँ  तुझ  को  भुला  दिया ।

                                                             द्वारा लिखित  :- आद्रिका राइ 

नयी  ज़िन्दगी 

हर  वोह  दिन  अनोखा  था, 

जब  वोह  हमारे  साथ  था, 

मेरी  ज़िन्दगी  उसमे  थी,

और  वोह  मेरा सहारा  था...                     

साथ  उसका  छूट  गया,

खुशियाँ  जैसे  रूट  गया,

तनहा  रह  गयी  ज़िन्दगी, 

आँखों  में  यादें  बस  गयी ...

बीते  दिन  भुला  दिया ,
सारे  लम्हे  मिटा  दिया,

साथ  उनका  छूट  थे  ही,

आपने  हाथ  थाम  लिया।..

कल  का  कोई  पता  नहीं,

आगे  का  खबर  नहीं,

जीये  हम  आपके  भरोसे,

कैसे  ज़िन्दगी  है  मेरी ...

अब  तोह  कोई  फिकर  नहीं,

दुनिया  की  हमें  परवाह  नहीं,

गलती  यह  प्यार  का  करेंगे  नहीं ,

वादा  रहा  आपसे  यह  रिश्ता  टूटेगा  नहीं।..

दिया  येह  मोका  आपने  मुझे,

फिर  से  जी  रही  हूँ  सिर्फ  आपकी  वजह ,

न  भूलेंगे  यह  कभी,

सिर्फ  आपसे  जुदा  है  यह  नयी  ज़िन्दगी।...

                                                                                        द्वारा लिखित :- आद्रिका  राइ